The End (of Part I)

Και του το 'λεγε μια φίλη 'Μια μέρα θα γίνεις και Παφίτης και Bristolian'

Και μου το λεγε ο αδερφός μου 'Κάνε σχέδια για Ευρώπες, στην Κύπρο θα καταλήξεις'

Σας αφήνω για να τελειώνω με το *γαμημένο* το PhD επιτέλους, να επιστρέψω Κύπρο και να είμαι μαζί του.

Εύχομαι δηλαδή. Με εκείνον δεν το συζήτησα. 

Αλλά ποτέ δεν ήμουνα ιδιαίτερα δημοκρατικός άνθρωπος.

'''Αγγελε μου, εγώ πότε θα γίνω μάνα;''

A drunken post

Two glasses of wine while listening to rock and I am totally gone... 

Sorry I had disappeared, I had been away.

Finished teaching at 6pm last Thursday, jumped on a train Friday morning to visit my brother (4-hour journey), got another train on Sunday morning (another 4-hour journey) to visit my Angel for 24 hours and got back on Monday (that was just a 3-hour journey).

I had been teaching and marking essays all day yesterday and today.

And now I realise that its my ex's birthday. Well, happy birthday ex-Darling, here's 'a song to say goodbye.' 

But what I definately remembered as soon as I woke up was that tomorrow is my Angel and me are having our three months anniversary! (only three months? it feels so much more!)

This morning, Συγκατοικουλίνη's brother got engaged! That made my day! (και στα δικά μας οι ανύπαντρες).

Ok, I am off to be bed now. Whoever tries to wake me up early tomorrow is going to get killed. 

Mud Presents Άννα Γούλα

Η μεγάλη της επιτυχία 'Τα πίνω όλα'

Στη συνέχεια το 'Είμαι άρρωστη'

Και το πατριωτικό 'Γαλάζιο και λευκό'

Μπόνους για το τέλος μία συνέντευξη.

Quiz: Από ποιά νομίζετε πως αντλεί την έμπνευσή της;

(Για να μην παρεξηγούμαστε, η 'Άννα Γούλα' είναι μια πτυχιακή εργασία. Ρίξτε μια ματιά εδώ.)

Αντοχές

Ανύπαρκτες. 

Χθες η Συγκάτοικος Στην Τρέλλα είχε μεγάλη έξοδο. Πριν να φύγει από το σπίτι είπιε μισή μπουκάλα πορτ και επέστρεψε στις 5 το πρωί με τον γκόμενο και τον αδερφό του.

Η Συγκατοικουλίνη κι εγώ επίσης πήγαμε για ποτό. Πήγαμε στο πιο ήρεμο μπαράκι που βρήκαμε και γίναμε σκνίπα. Δηλαδή εγώ ήπια δύο ποτήρια λευκό κρασί (δεν τελείωσα το δεύτερο) και η Συγκατοικουλίνη one and half pint of lager. Είχαμε γίνει τελείως κουδούνι και ρίξαμε το γέλιο της αρκούδας. (Να θυμηθώ να πάρω αδιάβροχο eyeliner). Στην επιστροφή πήραμε ταξί και πήγαμε αμέσως για ύπνο.

Σήμερα το πρωί (στις 11) με ξύπνησε ο Άγγελος μου. Πάω στην κουζίνα να φτιάξω καφέ με κεφάλι βαρύ από το hangover. Πέφτω πάνω στην ΣΣΣ. Εκείνη μες την τρελλή χαρά (ειλικρινά δεν την έχω ξαναδεί πιο χαρούμενη), με απίστευτη ενέργεια. Μου είπε απλά να μην τρομάξω άμα δω δύο άντρες στο σπίτι, γιατί ο αδερφός του γκόμενου κοιμήθηκε στο spare room.

Καλά λένε πως μια 4οάρα ίσον δύο 20άρες.

Η ΣΣΣ έχει περισσότερες αντοχές από εμένα και την Σ. μαζί.

The Comeback of the Pathetic Ex

Στην πουτάνα πουτανιές; Δεν γίνεται!

You make me sick

Τί θες δηλαδή; Να θυμηθώ τα γενέθλεια σου ή να σε καλέσω στον γάμο μου;

So what?

Είχαμε συμφωνήσει να μην ξαναμιλήσουμε, ποτέ!

Well, I guess its you and your hand tonight. 

(Facebook τζιαι μ@λ@κίες)

I got news for you: THERE YOU GO!

Daddy's girl

Όταν τελείωνα το δημοτικό, στην τελική γιορτή, ήμουνα πρωταγωνίστρια σε ένα σκετσάκι που η δασκάλα είχε προσθέσει στο πρόγραμμα ειδικά για μένα. Γιατί το κυρίως σκετσάκι ήταν κυπριακό και εγώ η ανυπόθετη δεν μπορούσα να προφέρω τα κυπριακά σωστά. Ήμουνα ιδιαίτερα υπερήφανη γι' αυτό και ήθελα να έρθει όοολη η οικογένεια να με θαυμάσει. Ο πατέρας μου όμως είχε δουλειά και είχε πει πως θα έρθει μόλις τελειώσει. Στην γιορτή ο πατέρας μου δεν φάνηκε, λυπήθηκα πολύ, αλλά είπα πως δουλειά είναι αυτή, δεν είναι πως δεν ήθελε. 

Αλλά όταν πηγαίναμε σπίτι τον ποιάσαμε να είναι σε ταβέρνα και να τρώει σουβλάκια με τους φίλους του! Είχε τελειώσει την δουλειά κι αντί να τρέξει στο σχολείο πήγε για φαί. 

Μεγάλο ψυχικό τραύμα, ένιωθα προδομένη, πως ο πατέρας μου δεν ενδιαφερόταν για μένα που προσπαθούσα να τον κάνω υπερήφανο κτλ. Αυτό το συμβάν είναι το ορόσημο της αποξένωσης από τον πατέρα μου. Μέχρι πολύ πρόσφατα με τον πατέρα μου μιλούσαμε μόνο για να τσακωθούμε. Τα νέα μου (αν τα μάθαινε) ήταν μέσω της μητέρας μου. Δεν ήταν καν σίγουρος σε ποια τάξη πήγαινα, πόσον χρονών ήμουν, σε ποιά πόλη σπούδαζα. Επίσης του κρατούσα μανιάτικο το γεγονός πως ήταν όλη μέρα στην δουλειά και τα βράδυα ή έβγαινε (λόγω δουλειάς πάντα) ή καθόταν στην τηλεώραση σιωπηλά. Η όλη αδιαφορία με πλήγωνε αφάνταστα. Ζήλευα τις φίλες μου που είχαν καλές σχέσεις με τους πατεράδες τους. Υποσυνείδητα έψαχνα γκόμενους που να είναι το αντίθετο του πατέρα μου. 

Αυτά μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε. Αφού ήρθαν τα πάνω κάτω και στην δικιά μου ζωή και στην οικογένεια μου, αφού έφτασε το μαχαίρι στο κόκκαλο, αναγκαστήκαμε να μιλήσουμε για πρώτη φορά έξω από τα δόντια. Η συζήτηση κράτησε 6 ώρες. Ευτυχώς ήμασταν μόνοι στο σπίτι. Άρχισε με φοβερή ένταση, έιπαμε τα παράπονα μιας ζωής, αναλύσαμε συγκεκριμένα γεγονότα, είμασταν όχι απλά ειλικρινείς αλλά ωμοί. Το συμπέρασμα ήταν πως η αποξένωση τόσων χρόνων ήταν το αποτέλεσμα μιας μεγάλης παρεξήγησης. Εγώ νόμιζα πως ο πατέρας μου με απορρίπτει, εκείνος νόμιζε πως τον απορρίπτω, και επειδή και οι δύο φοβόμασταν μια απόρριψη έξω από τα δόντια, αντί να κάτσουμε να μιλήσουμε, απομακρυνόμασταν ο ένας από τον άλλο. Κατάλαβα την δική του θέση, πόσο υπέφερε από αυτή την κατάσταση. Φάνηκε πως μου έχει τρομερή αδυναμία αλλά έμενε στο περιθώριο γιατί φοβόταν πως εγώ τον θεωρούσα 'κατώτερο'. Ζητήσαμε συγγνώμη ο ένας από τον άλλο, κλάψαμε και συμφωνήσαμε να κάνουμε μια καινούργια αρχή. Στο τέλος της βραδυάς φάγαμε σουβλάκια και είπιαμε μια μπουκάλα κρασί ενώ είχαμε καπνίσει ένα πακέττο τσιγάρα ο καθένας. Σημείωση, ήταν η πρώτη φορά που κάπνισα και ήπια στο σπίτι. 

Μέχρι να επιστρέψω στην Αγγλία ο πατέρας μου κι εγώ γίναμε οι καλύτεροι φίλοι. Έτσι ανακάλυψα πόσο πολύ του μοιάζω, όχι μόνο εμφανισιακά, αλλά και στον χαρακτήρα και στις προτιμήσεις. Καθώς ήταν δύσκολοι καιροί, στάθηκε ο ένας στον άλλο. Χαρακτηριστικά, ήταν ο μόνος που βίωσε μαζί μου την ιστορία του χωρισμού με τον πρώην και το δίλλημα σχετικά με τον Άγγελο μου. Με βοήθησε να καταλάβω κάποια πράγματα και να αλλάξω την ζωή μου.

Fastforward στο παρόν. Χθες πήγα στο Λονδίνο, να δω τον μπαμπά μου που είχε έρθει για μια δουλειά. Για να πω την πάσα αλήθεια, φοβόμουνα να πάω. Ήταν η πρώτη φορά που θα περνούσαμε τόσο χρόνο μαζί σε πιο χαλαρό επίπεδο. Φοβόμουνα μήπως γκρεμιστούν όσα είχαμε χτίσει, μήπως βαρεθεί ο ένας τον άλλο, μήπως ανακαλύψουμε αγεφύρωτες διαφορές.

Ευτυχώς, η μέρα μας έφερε ακόμη πιο κοντά. Συζητήσαμε αρκετά, αλωνίσαμε την Oxford Street για να μου ψωνίσει και πήγαμε για φαγητό. Ήμουνα τόσο περήφανη που ήμασταν μαζί. Που μπορούσα να του πω ό,τι δεν τολμώ να πω στις φίλες μου, που μου μιλούσε ανοικτά, που περνούσαμε χρόνο μαζί. Που ήταν ο μπαμπάς που πάντα ονειρεύομουνα, που ήμουν η πριγκιπέσσα του και πάλι. 

Δεν μπορώ να γράψω άλλο, το ποστ έχει παραγίνει προσωπικό. Και με έχουν ποιάσει τα κλάματα, δάκρυα χαράς, συγκίνησης, ανακούφισης.

Τον αγαπώ τον μπαμπά μου και είμαι περήφανη γι αυτόν.

Κατακλυσμός.

Το 'παιδί' για όλες τις δουλειές (ελαιοχρωματιστής, ηλεκτρολόγος, υδραυλικός κτλ) μας έχει φτιάξει το σπίτι αρκετά καλά θα έλεγα. Το 'παιδί' πρέπει να 'ναι γύρω στα 50 και στα νιάτα του ήτανε χίππης με μακρύ μαλλί. 

Έμεινε στο σπίτι για αρκετό καιρό μέχρι να τα κάνει όλα αυτά. Στην αρχή ήταν ευχάριστος, μας έλεγε ιστορίες για τα περασμένα χρόνια, την ιστορία της πόλης, την εφηβεία του και τέτοια.

Αλλά μετά όλες καταλάβαμε πως μου έχει μια ιδιαίτερη αδυναμία. Μου έδινε αναφορά για ό,τι έκανε στο σπίτι (με τις ώρες), με πείραζε ('I am sure you have a wild side), μου ζητούσε να του φτιάξω τσάι ('Tea from your fair hands please'), μου έκανε κομπλιμέντα ('I am sure you would make someone's lovely wife) και με ρωτούσε άσχετα ('Do you pluck your eyebrows? They always look the same'). Το πιο τρομακτικό ήτανε που ήξερε το πρόγραμμα μου καλύτερα από μένα!

Πορνόγερε... Φαντάσου να μην ήξερε για τον Άγγελο ή να του έδινα και θάρρος να δούμε τί θα έκανε.

Τη τελευταία φορά που ήρθε μου ζήτησε το μαίηλ μου, δήθεν στην πλάκα. Εννοείται δεν του το έδωσα. Και πριν να φύγει μου έποιασε την κουβέντα για ό,τι του κατέβαινε στο νου που πίστευε πως μπορεί να με ενδιαφέρει (τον Ομπάμα, το περιβάλλον, τους φόρους, τον Μπράουν κτλ- ναι, καλά με κατάλαβε) και τελικά έφυγε με ένα ύφος βρεγμένης γάτας. Είχα και εγώ χαρεί πως δεν θα τον ξαναβλέπαμε. Φτου ξελευθερία!

-----

Από χθες βρέχει ασταμάτητα. Μιλάμε για κατακλυσμό. Και χαιρόμουνα που το σπιτάκι μας είναι ζεστό και στεγνό. 

Αλλά ο νεροχύτης είχε άλλα σχέδια. Βούλωσε τελείως, παρ' όλες τις προσπάθειες μας (ο πορνόγερος φταίει, που έπλενε τα πινέλα του). Σήμερα πρωί πρωί είπα να τον ανοίξω να δούμε τί έχει κολλήσει μέσα. Πάω να τον ξεβιδώσω, χαλαρώνει η σύνδεση του σωλήνα, κι όλα τα νερά πλημμυρίζουν τα ντουλαπάκια μου. Με βοηθά η Συγκατοικουλίνι να αδειάσουμε τα ντουλαπάκια και να μαζέψουμε τα νερά από το πάτωμα (πισίνα είχε γίνει η κουζίνα). Παίρνω την σιδερένια κρεμμάστρα και προσπαθώ να 'ψαρέψω' αυτό που είχε κλείσει τις σωλήνες. Δεν βρήκα τίποτα, πρέπει να ναι βαθιά στις σωλήνες. 

Ώρα να φωνάξουμε τον πορνόγερο. Έβαλα την Σ. να τον πάρει τηλέφωνο και τώρα τον περιμένουμε. Γ@μώτο, πουτ@ν@ ζωή! Ούτε βδομάδα δεν πέρασε από τότε που έλεγα πως δεν θα ξαναπατήσει πόδι εδώ μεσα. 

UPDATE:

Ήρθε με το ξεβουλωτικό υγρό. Genious! Καλείς τον υδραυλικό κι έρχεται με ένα μπουκάλι που αγόρασε στο σούπερμαρκετ. Μάλιστα. Λες να μην το έχουμε ήδη δοκιμάσει κύριε; Δύο μπουκάλια βάλαμε μέχρι τώρα! Και μου την είπε γιατί δεν πλέναμε τα πιάτα με ζετό νερό και ρίχναμε λίπη μέσα. Άδικες κατηγορίες! Είμαστε πολύ προσεκτικές σ' αυτά τα θέματα, ευχαριστούμε πολύ. 

Περιττόν να πω πως δεν μπορεί να κρύψει την χαρά του που ήρθε. Πουτ@ν@ ζωή. Κι η Σ. πάνω κοιμάται. Πάω να την ξυπνήσω και το καλό που του θέλω να ξεβουλώσει τον σωλήνα!

UPDATE 2:

Αφού μας πήρε 20 λίρες, έφυγε χωρίς να διορθώσει το πρόβλημα. Μας είπε πως μάλλον κάτι έχει η αποχετευση (όχι ο σωλήνας) και να καλέσουμε τους ειδικούς. 

The Green Eyed Monster

Ψες η Συγκατοικουλίνι κι εγώ πήγαμε να δούμε τον Κουρέα της Σεβίλλης. Αυτό το αναφέρω γιατί αφορούσε τον κόμη που ερωτευεται μια μεσοαστή και της παρουσιάζεται σαν φτωχός φοιτητής για να δει αν τον αγαπά πραγματικά.

Πριν κοιμηθώ διάβασα την εισαγωγή από το 1984 του Όργουελ και έμαθα πως στο βιβλίο παίζει και μια καταδικασμένη ιστορία αγάπης. 

Ο Άγγελος μου ψες είχε πάει σε ένα πάρτυ και μου είπε πως θέλουν να με γνωρίσουν. 

Σήμερα το πρωί ονειρευόμουν πως ο Άγγελος μου με πήρε σε ένα πάρτυ 'υψηλής κοινωνίας' για το 'ντεπούτο μου στον κύκλο του'. Ήταν πάρτυ μασκέ και πολύ stuck-up και η οικοδέσποινα μας έβαλε σε κάτι ελικόπτερα για να μας πάρουν στο ρετιρέ ενός ξενοδοχείου όπου θα ήταν το πάρτυ. Στο υπόγειο του ξενοδοχείου γινόταν ένα πιο 'λαϊκό' πάρτυ όπου ήταν και οι φίλες μου. Εγώ ξεγλίστρησα από το ρετιρέ και πήγα να βρω τις φίλες μου. Άργησα όμως να επιστρέψω και συνειδητοποιήσα πως είχα αφήσει τον Άγγελο μου μόνο του για πολύ ώρα.

Πάω να του μιλήσω και τον βλέπω στην παρέα κάτι γυναικών. Η μία από αυτές (ήταν και κάποιας ηλικείας) του την έπεφτε φανερά με το πρόσχημα πως θέλει την γνώμη του για ένα βιβλίο που είχε γράψει. Ο Άγγελος μου φαινόταν να είχε την φωλιά του λερωμένη.

Τα πήρα. Ζήλεψα.

Είπα στην κυρία να ξεκουμπιστεί γιατί ο Άγγελος μου είναι μαζί μου και πως το βιβλίο της είναι χάλια. 

Λάθος. Μου δώσανε κόκκινη κάρτα. Η οικοδέσποινα ενοχλήθηκε με την 'ανεπίτρεπτη, λαϊκιά' συμπεριφορά μου και όλοι στο πάρτυ με βλέπανε σαν χωριάτισσα. Κι ο 'Αγγελος μου βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Περίμενα να φύγουμε για να το συζητήσουμε.

Κι εκεί με ξύπνησε η Συγκατοικουλίνι και δεν έμαθα την συνέχεια. 

Έβαλα το '12 παρά' και έπινα τον καφέ μου ενώ συλλογιζόμουνα το όνειρο. Τότε θυμήθηκα το πάρτυ που είχε πάει ψες ο Άγγελος μου. Γιατί θέλουν να με γνωρίσουν; Ποιοί (ποιές) θέλουν να με γνωρίσουν;  Είναι καμιά 'κυρία' που του την πέφτει και θέλει να κόψει την 'επίσημη'; 

Περιμένω να με πάρει τηλέφωνο (έμεινα από μονάδες) να μάθω τί ακριβώς έγινε ψες...

Όπως είπε η Συγκατοικουλίνι αποκλείεται να μου κάνει κάτι τέτοιο ποτέ. Αλλά εγώ ανησύχησα και ζήλεψα τελεία. 

 

Obama IS the president!

Ομπάμα, σου έχω ατζέντα:

-Περιβαλλοντικά θέματα. Μην δω άλλο φιάσκο τύπου Κυότο!

-Ιράκ. Give a true meaning to self-determination

-Guantanamo Bay. Εξαφάνισέ το

-Ιράν, Πακιστάν, Κίνα, Ρωσσία και λοιπή συνομοταξία. Μην το παίξεις καουμπόης, κάνε κάτι!

-Ισραήλ. Κόψε τους λίγο την φόρα

-Οικονομική κρίση. Save the planet!

...Time for change...

(άντε, γιατί βαρέθηκα να συζητώ μαζί σου στα όνειρα μου)

7 αλήθειες θα σας πω

Γράφω γρήγορα γιατί βιάζομαι... Έ-ε-έρχεται! Σε μισή ώρα θα συναντήσω στον σταθμό τον Άγγελο μου! 

Χθές τελειώσα το κομμάτι (ήδη είχα χάσει την προθεσμία) και μεταφέρθηκα στην δεκαετία του 50: πήγα σούπερμαρκετ, έφτιαξα σπανακόπιττα και παστίτσιο, καθάρισα το σπίτι και έβαψα τα νύχια μου ενώ πίναμε καφέ με τις φίλες μου. Σήμερα έκανα και το home spa.

Ευχαριστώ Queen Elisabeth για την πρόσκληση, αλλά πρέπει να ομολογήσω πως με δυσκόλεψε... Επτά αλήθειες λοιπόν:

1) Το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί ήταν κατάθλιψη σοβαρής μορφής. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήμουνα χάλια και είχα τάσεις αυτοκτονίας. Αλλά με βοήθησε να αλλάξω κοσμοθεωρία και ζωή, να αποδεκτώ τον εαυτό μου, να μάθω να λέω 'όχι' και να κάνω ό,τι γουστάρω. Χάρη στην κατάθλιψη τώρα περνώ την καλύτερη φάση της ζωής μου!

2) Τσαρτελλούι, για ένα διάστημα κι εγώ φορούσα χρωματιστούς φακούς επαφής... Έδιναν μια σκούρα πράσινη απόχρωση στα (μαύρα) μάτια μου και για να πούμε την αλήθεια φαίνονταν πιο φυσικοί πάνω μου από το πραγματικό μου χρώμα. Μετά κατάλαβα οτι η αντίθεση μαύρα μάτια-άσπρο δέρμα είναι εντυπωσιακή. Nature knows best.

3) Αν είχα εκατομμύρια θα ψώνιζα μια τσάντα, ένα βραδυνό φόρεμα κι ένα ταγιέρ από Chanel. Θα ταξίδευα σε όλο τον κόσμο για να γνωρίσω όλες τις κουλτούρες. Θα έκανε δωρεές σε διάφορους φιλανθρωπικούς οργανισμούς. Όλα τα άλλα θα ήταν τα ίδια: τις ίδιες σπουδές θα έκανα, τις ίδιες δουλειές, στο ίδιο σπίτι θα έμενα, ίδιες παρέες, πάλι θα ψώνιζα από το Asda και τα ίδια καταστήματα. 

(τελικά διέκοψα το ποστ για να πάω στο σταθμό και μέχρι να το συνεχίσω ο Άγγελος μου ήρθε κι έφυγε)

4) Για να ξεκινήσει καλά η μέρα μου θέλω δύο καφέδες φίλτρου φτιαγμένους από μένα, τσιγάρα και χαλαρό διάβασμα εφημερίδων. Λατρεύω τις (αγγλικές) εφημερίδες, είμαι τελείως news junkie. Αλλά δεν μου αρέσει να βλέπω τις ειδήσεις στην τηλεώραση. 

5) Θέλω κάποια στιγμή να ασχοληθώ με την πολιτική. Ειδικά με εξωτερική πολιτική.

6) Δίνω την εντύπωση μιας γλυκιάς κοπέλλας με καλούς τρόπους, ευαισθησίες και θυληκότητα. Τα φαινόμενα απατούν. Οι φίλες μου ξέρουν οτι είμαι Ταλιμπάν, αγοροκόριτσο και ό,τι βρίζω σαν λιμενεργάτης (ποτέ δημόσια!). Δεν σηκώνω πολλά-πολλά. Όπως λένε οι φίλες μου, πετώ κάποιες ατάκες που είναι σαν να βγάζω το σπαθί και να πέρνω κεφάλια. Στον επαγγελματικό χώρο δεν μιλώ πολύ, αλλά όταν μιλώ η συζήτηση τελειώνει.  Αν κάποιος προσπαθήσει να μου επιβληθεί ή να παίξει τον έξυπνο εισπράττει (αυθόρμητες) πληρωμένες απαντήσεις που τον βάζουν στη θέση του. 

7) Ο σκοπός της πρόσκλησης ήταν να αποκαλύψω το επάγγελμα μου. Θα ομολογήσω λοιπόν πως ο τομέας μου είναι.... (ταρά-τα-τάμ)... η νομική! Αλλά αφού απέδειξα πως είμαι και γ@μώ τους δικηγόρους (έχω και γ@μώ την αυτοπεποίθηση όπως βλέπετε, χεχε) το γύρισα στην θεωρία.

 

(Queen Elisabeth, συγγνώμη που σε είχα ταλαιρωρήσει με το natural law theory. Το έκανα γιατί δεν το είχες καταλάβει σωστά και ήθελα να σε κάνω να το ψάξεις καλύτερα)

Αυτά για μένα. Θα ήθελα να στείλω με τη σειρά μου πρόσκληση στις Σοφίες, στη Roam, στη Rose, στο Τσαρτελλούι και στην Αχάπαρη. Απολογούμε αν έχουν ήδη παίξει, έχω χάσει επεισόδεια μετά από τόσες μέρες απουσίας. 

Πότε θα με πάνε για απόσυρση;

Έπρεπε να με είχαν ήδη πάρει. Γιατί με αφήνουν να κυκλοφορώ ακόμη;

Περιττό να πω πως αφού έγραψα το προηγούμενο ποστ μου ήρθε περίοδος. Η οποία εδώ και δύο βδομάδες παίζει με τις ορμόνες μου, καλόμαθε, κι ακόμη παίζει. Πονάει και περισσότερο από το κανονικό. 

Το κρυολόγημα επίσης καλά κρατεί. Αντί να φεύγει σιγά σιγά, ανανεώνεται και επιστρέφει δυναμικά. Δεν υπάρχει σημείο του σώματος μου που να μην πονά.

Ο όγκος δουλειάς που πρέπει να βγει δεν λέγεται. 

Δεν συζητώ την επίδραση που έχουν όλα αυτά στην διδασκαλία που κάνω. Η φωνή να βγαίνει μετά δυσκολίας, η μύτη μου να είναι κλειστή, να βήχω, να πονώ, να ζαλίζομαι, να έχει σβήσει ο εγκέφαλος, αλλά να πρέπει με το χαμόγελο να εξηγώ ξανά και ξανά τα δύσκολα σημεία. Σήμερα ευχαρίστως θα πλάκωνα μερικά παιδιά στο ξύλο. Και να παλεύω με όλες μου τις δυνάμεις να συνεχίσω να χαμογελώ, να κάνω υπομονή και να δείξω κατανόηση. Γενικώς τα νεύρα μου δεν είναι στα καλύτερα τους. Με λόγο ή χωρίς, θέλω να πλακώσω όλο τον κόσμο στο ξύλο. 

Δεν έχω μπορέσει να ρίξω μια ματιά στην μπλογκόσφαιρα εδώ και μέρες. Και τώρα πρέπει να αξιοποιήσω τις ελάχιστες δυνάμεις που μου μείνανε για να τελειώσω ένα κομμάτι που παλεύω. Θέλω απλά να πάω για ύπνο, ούτε για μπάνιο δεν έχω κουράγιο.

Σόρρυ για την γκρίνια. Αλλά είμαι πολύ κουρασμένη για να γκρινιάξω προφορικά.

Δεν μπορώ...

Σπάζουν τα νεύρα μου άμα κάποιος με ποιάνει συνέχεια τηλέφωνο ενώ δεν το απαντώ. Μπορεί να μεν το απαντώ γιατί εν το άκουσα, γιατί εν μπορώ τζείνην την στιγμή, γιατί βαρκούμαι να μιλήσω, γιατί δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν εκείνην την στιγμή, γιατί γιατί γιατί...

Που εν να μπορώ εν να πάρω πίσω. 

Άμαν συνεχίζουν να με ποιάννουν εν το απαντώ που πείσμα. 

Όπως τωρά. Τρεις αναπάντητες μου έκαμε ο παπάς μου. Δεν το είχα σηκώσει γιατί δεν το είχα ακούσει. Δεν τον πήρα πίσω γιατί δεν είμαι σε φάση, είπα πως θα τον πάρω αύριο.

Έσσιει ένα τέταρτο που μου κτυπά συνέχεια. Έχωσα το τηλέφωνο κάτω που το μαξιλάρι τζι έβαλα δυνατά μουσική να με το ακούω. Είκοσι λεπτά τωρά τζιαι κόμα κτυπά. 

Εικοσιπέντε λεπτά τζιαι κόμα κτυπά. Μα εν έσσιει τίποτα άλλο να κάμει; 

Εν το σηκώνω γιατί επέρασεν το boiling point μου. 

Έκλεισα του το τζιαι έκλεισα τζιαι το τηλέφωνο. Εσπάσαν τα νεύρα μου! (τζαι τα δικά του είμαι σίγουρη). Αλλά αφού ξέρει πως άμαν γίνεται τούτον το πράμα εν το απαντώ γιατί νευριάζω.

Ναι, ξέρω, ένεν σωστό. Έχω τζιαι γω μιαν ιδιοτροπία, σαν κάθε εκκεντρική που σέβεται τον εαυτό της. Του το έχω εξηγήσει τούτο. Τζι είπα του τζιαι τους λόγους που με νευριάζει τούτη η κατάσταση.

Ε αμάν πια!!!!!

The One Million Dollar Questions

Έλα ντε, τί δουλειά κάνω;

Από που ξεκίνησα και πού κατέληξα;

Ποιός θα είναι ο τελικός σταθμός της καριέρας μου;

Work Aid

Έχει πέσει πολύ δουλειά τελευταία. Και το απολαμβάνω! Έχω περιορίσει και το procrastination (productive or not). Είμαι στο στοιχείο μου. 

Πολλές ευχαριστίες στις φαρμακευτικές εταιρίες για τις βιταμίνες και στα σούπερμαρκετ που πολούν καφέ.

Συν τοις άλλοις, ετοιμάζομαι να γράψω το αριστούργημά μου (λέμε τώρα). Για να γράψω όμως πρέπει να μπω στην κατάλληλη ψυχολογία.

Δίπλα μου ο καφές, τα τσιγάρα, οι σημειώσεις. Μουσική που με ανεβάζει. 

Και post-its στον τοίχο πάνω από το γραφείο:

-Scripto ergo sum

-Dum scripto spero

-Write writer, write!

-Crack this!

-Άντε δημιούργα --> μεγαλούργα!

-Remember: 1) you love this 2) you are passionate about this 3) you are obsessed with this 4) you are the best.

Εν ολίγοις: ψάχνω αφορμές για prorastination...

Update: Pervez

Θυμάστε που μιλούσαμε για τον Pervez;

(είχε καταδικαστεί σε θάνατο γιατί κατέβασε από το ίντερνετ ένα άρθρο για τις γυναίκες στο Ισλάμ)

Τελικά δεν θα τον σκοτώσουνε, θα τον κλείσουνε φυλακή για 20 χρόνια. 

(Εδώ το σχετικό άρθρο)

Υποθέτω πως αυτό είναι 'προόδος'...

... εδώ η γενική κατάσταση στο Αφγανιστάν 

...κι εδώ για τη δύναμη που έχει η Βρεττανική κυβέρνηση

Dress code envy

Ζηλεύω τους άνδρες γιατί σε ημι-επίσημες καταστάσεις φοράνε τζην με πουκάμισο, ξυρίζονται/φτιάχνουν το γενάκι, βάζουν λίγο νερό/τζελ/σπρέι στο μαλλι και τέλειωσε η υπόθεση.

Ενώ μια γυναίκα πρέπει:

-να διαλέξει 'στολή' που να μην είναι πολύ επίσημη, αλλά ούτε πολύ ανεπίσημη,

-να διαλέξει τα κατάλληλα αξεσουάρ,

-να διαλέξει το κατάλληλο παπούτσι,

-να φτιάξει το μαλλί,

-να κάνει αποτρίχωση,

-να βάψει τα νύχια της,

-να βαφτεί κατάλληλα με την περίσταση.

I mean, yes, its fun, but -bless- does it take a lot of thought and time!

(το ποστ γράφτηκε ενώ περιμένω να στεγνώσει το (κερασί) νύχι, μπας και βγάλω λίγη δουλειά)

ΥΓ. 

Ψάχνοντας για μια σχετική εικόνα, έπεσα σ' αυτό το άρθρο. Intriguing 

Cold vs Man Cold

Ευχαριστώ Διάσπορε και Χουλκ για τα σχόλια στο προηγούμενο ποστ, με βοηθήσανε πολύ.

Ίσως όλα αυτά μου βγήκανε γιατί έχω αρπάξει ένα τρομερό κρυολόγημα. 

Το οποίο χειρίστηκα με τον εξής τρόπο:

Ξύπνησα στις 6.30 από το κρύο και καταλάβα πως οι αδένες του λαιμού μου είχαν πρηστεί, από τον πόνο δεν μπορούσα να καταπιώ και η μύτη μου ήταν τελείως βουλωμένη. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Οπόταν πήρα δύο panadol for cold and flu, έτριψα βιξ στο στήθος και στον λαιμό, έκλεισα το ξυπνητήρι και κουκουλώθηκα με το πάπλωμα. 

Σήμερα το πρωί ξαναέβαλα βιξ, φόρεσα μια χοντρή ζακέτα και κασκόλ, έκανα ένα καφέ, έκατσα στο σαλόνι να τον πιω και τυλίχθηκα με μια κουβερτούλα. Μετά έκανα ένα τσάι με μέλι, έφαγα, πήρα βιταμίνες και panadol και ξάπλωσα για λίγο γιατί με πόνεσε το στομάχι μου. Όταν μου πέρασε έκανα ένα ζεστό αρωματικό μπάνιο, ντύθηκα ζεστα και έκατσα να βγάλω τη δουλειά μου. 

Τί θα έκανα αν ήμουν άντρας; Μάλλον αυτό. 

Γυναίκες, εδώ θα βρείτε οδηγίες αντιμετώπισης του man flu.

Ο Εφιάλτης

Ψες είδα ένα πολύ περίεργο εφιάλτη.

Ονειρεύτηκα πως με πήρε τηλέφωνο ο πρώην από το κινητό μιας κοινής φίλης (ούτε στον ύπνο δεν θα σήκωνα τηλέφωνο από τον πρώην). Δεν ξέρω γιατί τον θυμήθηκα, έχει πολύ καιρό να τον σκεφτώ. 

Μου είπε πως παντρεύεται. 

Η πρώτη μου σκέψη ήταν πότε πρόλαβε. Οπότε τον ρωτάω χύμα αν με απατούσε. Ναι, με απατούσε. Από πότε; Από την πρώτη κιόλας μέρα, με μια κοπελιά από Σιγκαπούρη (!!!). 

Πρακτική εγώ, η επόμενη ερώτηση ήταν το 'πώς'. Όταν έφευγε από τη δουλειά, πριν να έρθει σπίτι. 

Έθιξε την γυναικεία μου αξιοπρέπεια. Δηλαδή εγώ δεν του αρκούσα, ήθελε και δεύτερη; Δεν μπορώ εγώ να ικανοποιήσω έναν άντρα; (Αυτό μόνο με είχε πειράξει, όχι οτι παντρεύεται.)

Κι εκεί που ήμουν έτοιμη να τον βρίσω, κόπηκε η γραμμή... 

...Και μετά κτύπησε το ξυπνητήρι και ξύπνησα.

Κι έτσι θυμήθηκα το γνωστό άσμα 'bye bye', που καθρεφτίζει απόλυτα (μα απόλυτα) την τελευταία πράξη του χωρισμού μας. 

The funny side of the financial crisis.

Εντάξει, η οικονομική κρίση έχει κτυπήσει τον πλανήτη.

Τουλάχιστον υπάρχει ακόμη χιούμορ.

Random thoughts

Τελικά είναι δύσκολη η διδασκαλία στα πανεπιστήμια. Μακάρι να είχα δείξει περισσότερο σεβασμό στους καθηγητές μου (πίσω τους, γιατί μπροστά τους έδειχνα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, καλό κωλόπαιδο ήμουν). 

Θυμάμαι μιαν εποχή που έπρεπε να είχα μαγειρέψει μέχρι να επιστρέψει ο πρώην από τη δουλειά και να τον περιμένω με το χαμόγελο στα χείλη, σαν οικοκυρά του 50. Κι άμαν αργούσα, γινόταν το έλα να δεις. Και τα βράδια που δεν άντεχα πολλά-πολλά, τον ρωτούσα γιατί δεν μαγειρεύει ο ίδιος αντί να γκρινιάζει. Και μου απαντούσε πως ήταν κουρασμένος από τη δουλειά. Κι εγώ του έριχνα την ατάκα 'well, its not that I have been sitting on my ass all day!'. Κι εκεί ξεκινούσε ο τρίτος παγκόσμιος (all time classic καυγάς, νομίζω πως περισσότερο τον πείραζε το λεξιλόγιο παρά το νόημα της ατάκας). Κι αφού βγάζαμε και οι δύο τα νεύρα μας, διαγράφαμε το σκηνικό από τη μνήμη μας.

Τώρα, όταν αργώ να επιστρέψω/είμαι κουρασμένη/έχω πολλές δουλειές μου μαγειρεύει η Συγκατοικουλίνι. Κι εγώ κάνω το ίδιο για εκείνην.

Γιατί δεν έχω την πολυτέλεια να αρρωστήσω με την  ησυχία μου; 

Πρέπει να χάσω δύο κιλά. Καλά, ένα. Καλά, να μην βάλω ακόμη ένα.

Γιατί τα local authorities ανεβάζουν συνεχώς τους φόρους και δεν κάνουν αρκετά έργα 'γιατί δεν έχουν λεφτά', ενώ έχουν (είχαν;) εκατομμύρια στις Ισλανδικές τράπεζες; Και τί θέλει να πει ο Μπράουν με τις νομικές αγωγές;

Τώρα που όλοι ασχολούνται με την οικονομική κρίση, το θέμα του περιβάλλοντος δεν είναι πλέον στη μόδα;

Διψώ και βαριέμαι να πάω στην κουζίνα να πιω νερό...

Affairs between teachers and pupils

Σήμερα διάβασα αυτό. 

Ώστε θέλουν να χαλαρώσουν τους νόμους;

Συγγνώμη, αλλά διαφωνώ. Όσο consensual και να είναι η σχέση, it is a violation of trust.

Πείτε με Χίτλερ, αλλά θα ήθελα να σοβαρέψουν και οι κανονισμοί για σχέσεις university students- academic staff. 

Συνήθως τα πανεπιστήμια κάνουν τα στραβά μάτια και οι καθηγητές/τριες έχουν απλά ένα χαλαρό καθήκον να αναφέρουν τις σεξουαλικές τους σχέσεις με φοιτητές/τριες στον  head of the department. Αρκετές τέτοιες σχέσεις μάλιστα καταλήγουν σε γάμο. 

Συγγνώμη, αλλά δεν μπορούν να περιμένουν να πάρουν το πτυχίο και μετά να τα φτιάξουν; 

Out of the ordinary

Αρχίζω το ποστ με background information.

1) Η τελευταία 'κανονική' έξοδος με γυναικοπαρέα ήταν πριν δύο χρόνια. Γενικά η τελευταία 'κανονική' έξοδος ήταν πριν κάτι αιώνες. Η τελευταία φορά που είχα βγει για χορό ήταν την Πρωτοχρονιά, που με είχε κουβαλήσει μαζί του ο αδερφός μου μετά από παρακλήσεις της μαμάς μου. 

2) Όπως έχω ήδη αναφέρει, πίστευα πως είχα γεννηθεί χωρίς το μητρικό ένστικτο. Η Συγκατοικουλίνη, που είναι μεγαλύτερη από μένα, υποστηρίζει πως το θέμα είναι καθαρά βιολογικό και πως το ρολόι αρχίζει να κτυπάει μετά από μία συγκεκριμένη ηλικεία. 

Χθες η Συγκατοικουλίνη κι εγώ πήραμε την μεγάλη απόφαση να πάμε σινεμά και μετά για ένα χαλαρό ποτό με την Συγκάτοικο Στην Τρέλλα. Τελικά μετά το σινεμά η Σ. πρότεινε να πάμε στο (πρώην ελληνικό) μπαρ/κλαμπ που συχνάζαμε όταν πρωτοήρθαμε σ' αυτή την πόλη. Η ΣΣΣ είχε ήδη πάει σ' ένα παμπ, οπότε πήγαμε μόνες μας.

Πιο ντεκαντάνς φάση δύσκολο να βρεθεί! Κάτσαμε στην γωνιά μας σαν παρατηρητές και σπάγαμε πλάκα. Το πιο αστείο γεγονός της βραδιάς έγινε στην αρχή - αρχή. Μπροστά μας ήτανε μια ανδροπαρέα και κανονίζανε μεταξύ τους ποιος θα την πέσει σε ποιά από τις δύο μας. Μου λέει η Σ. 'Σου 'ρχεται η ατάκα'. 'Ποιά ατάκα;' 'Το 'where do you come from?' (κλασσικό opening line εδώ) Να πούμε πως είμαστε από το Αφγανιστάν;' Γελάμε και μετά γυρίζει ο κοντός και με ρωτάει 'Where do come from?' 

Τελικά είπα από Ελλάδα κι έκανα πως κάτι έψαχνα στην τσάντα, ενώ εκείνος μιλούσε μόνος του. Το παίρνει απόφαση ο κοντός οτι δεν γίνεται τίποτα και λέει στον φίλο του πως μάλλον δεν μιλάω αγγλικά (γιατί αυτό ήτανε το πρόβλημα φυσικά). Μετά από λίγο επιστρέφει ο κοντός κι ετοιμάζεται να την πέσει στην Σ. Όταν επιτέλους βρήκε το θάρρος να ανοίξει το στόμα του, η Σ. κοιτάει αλλού και πίνει μια γουλιά από το ποτό της. Μετά κι από αυτή τη χυλόπιττα πήρε την παρέα του και φύγανε. 

Σε κάποια φάση λέω στην Σ. πως έχουμε πολύ καιρό να δούμε ένα φίλο από τα παλιά. Βγαίνουμε έξω για τσιγάρο και πέφτουμε πάνω του! Χαρήκαμε, είπαμε τα νέα μας, ήπιαμε ένα σφηνάκι ουίσκι-καλούα κι αναχωρήσαμε. 

Αλλά ο συνδιασμός τρελλή χαρά-2 μπύρες-σφηνάκι με κτύπησε απότομα στον δρόμο της επιστροφής. Με έπιασε ένα χαζοχαρούμενο γέλιο άνευ λόγου -κλασσικότατα! Με παίρνει τηλέφωνο ο Άγγελος μου και ρωτάει τί κάνω. Κι απαντάω με σοβαρό ύφος 'καλά είμαι αγάπη μου, αν εξαιρέσεις το γεγονός πως είμαι μεθυσμένη, καλά είμαι'. Με μουτζώνει η Σ. κι αρχίζω να γελάω υστερικά ( I am NOT proud of myself)... 

Φτάνουμε στο σπίτι και βλέπουμε τη ΣΣΣ με γκόμενο στο σαλόνι. Μας συστήνει, κάνουμε χειραψία, αρχίζω πάλι το υστερικό γέλιο... Το γέλιο μου κόπηκε κανονικά όταν με ξαναπήρε ο Άγγελος μου για να μου πει πως δεν είναι καλά. Εκεί ξεμέθησα.

Σήμερα το πρωί (ΟΚ, το μεσημέρι) πίναμε καφέ με την Σ. και μιλούσαμε για το μωράκι ενός συναδέλφου. Έτσι ξαφνικά, ακούω ένα τικ-τακ-τικ-τακ και βλέπω ένα όραμα: ο Άγγελος μου να κρατάει στην αγκαλιά του το μωράκι μας! Πνίγηκα με τον καφέ κι έτρεξε η Σ. να μου φέρει νερό. Δεν ξέρω αν είναι η παρενέργεια του ποτού (η δική μου άποψη) ή επειδή πλησιάζουν τα γενέθλια μου (η άποψη της Σ.), αλλά άρχισε να κτυπάει το ρολόι! Σημείωσα στην ατζέντα μου την μέρα και την ώρα. 

Πάω να κάνω ένα μπάνιο να δω αν θα μου περάσει. 

ΥΓ. Έπαιξα με τη γάτα, έκανα το μπάνιο και μου πέρασε.

Bruce Almighty

Σήμερα πήγα στον Bruce (τον θυμάστε;) για να μου κόψει τα μαλλιά. 

Και μου τα έκοψε.

Πριν τέσσερις μήνες, πριν με αναλάβει ο Bruce, τα μαλλιά μου έφταναν μέχρι τη μέση.

Αυτή τη φορά ήξερα, είχα πάει βαμμένη και με γόβα. 

The Dilemma of the Week.

To bitch or not to bitch?

Να σφάξω με το γάντι, ή να δείξω λίγη 'greek love';

'Η να παίξω την ξανθιά να περάσουμε;

'Ο,τι θυμηθεί ο καθένας χαίρεται. 

Δουλειά δεν έχετε κύριοι και κύριες; 

'Η επειδή έπεσε πολλή δουλειά απότομα πρέπει να βγάζετε τα νεύρα σας πάνω μου;

Say NO to collateral damage!

Η απάντηση: Γέλιο μέχρι δακρύων (πάει η μάσκαρα) και μετά ακουστικά, ένταση στο φουλ για Linkin Park- Given up

Independent women my bum

Σ΄αυτό το σπίτι είμαστε τρεις έξυπνες κι ανεξάρτητες γυναίκες. Μεταξύ μας, έχουμε 7.5 πτυχία. Ζούμε μόνες μας εδώ και πολλά χρόνια. We all are domestic goddesses. We are DIY queens. Δεν υπάρχει τίποτα σχετικό με το σπίτι που δεν μπορούμε να κάνουμε μόνες μας.

Νομίζαμε...

Χθες ήταν η μεγάλη μέρα. Θα μας έβαζαν το ίντερνετ! Επειδή είμαστε μοντέρνες γυναίκες, είχαμε κανονίσει για installation, μην χάνουμε χρόνο άδικα, καταλαβαίνετε... 

Κι έρχονται δύο τύποι με το πακέττο, μας το αφήνουν στο σαλόνι, μας λένε πως να το ενώσουμε και μας αποχαιρετούν. Τα παίρνει η Συγκάτοικος Στην Τρέλλα (ΣΣΤ) και τους λέει να μας το βάλουν οι ίδιοι -γι αυτό τους πληρώσαμε. Λυπήθηκαν αλλά δεν μπορούσαν, κανονισμοί είναι αυτοί. Τότε εγώ με υφάκι 'woman-in-need' (no comment) τους ρωτώ αν μπορούν να 'επιβλέψουν' αν το κάνουμε σωστά. Αυτό μπορούσαν να το κάνουν. Παίρνουμε τα δύο 'τέτοια', περνάμε σύρματα, μας δίνουν οδηγίες πως να τα ενώσουμε. Και μετά μας λένε να πάρουμε το CD για το wireless και να το βάλουμε σε κάθε υπολογιστή. Οι οδηγίες είναι πανεύκολες, δεν θα έχουμε πρόβλημα. Μάλιστα... Τους ρωτώ αν μπορούν να 'επιβλέψουν' κι αυτή τη διαδικασία. Αλλά δεν είχαν χρόνο τα παιδιά, έπρεπε να φύγουν. Μας έδωσαν κι οδηγίες πού να τηλεφωνήσουμε αν κάτι πάει στραβά και φύγανε.

Ενθουσιασμένες εμείς, σίγουρα μπορούμε να κάνουμε μια τέτοια απλή διαδικασία, σωστά; Παίρνουμε το σιντί και πάμε να το βάλουμε στο Μωράκι μου (το MacBook μου). Αλλά το Μωράκι μου δεν το αναγνώριζε. Κοιτάζω, δεν κάνει για Μακ. Φ@κ. Στην ιστοσελίδα τους έλεγαν πως το σύστημα υποστηρίζει Μακ. Φ@κ. 

Βαθιές αναπνοές, άντε να δοκιμάσουμε με τον υπολογιστή της Συγκατοικουλίνης. Αναγνωρίζει το σιντί, ακολουθούμε τα βήματα, βάζουμε κωδικούς και τα σχετικά, φτάνουμε στο τελευταίο βήμα. 'No wireless connection detected'. Φτου κι απ' την αρχή. Δεν γίνεται τίποτα.

Κι αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Παίρνει η ΣΣΤ τηλέφωνο, της λένε πως λόγω περιοχής δεν παρέχουν wireless internet για Μακ (και δεν φτάνει το σύρμα στο δωμάτιο μου) και δίνουν οδηγίες πως να ενώσουμε τον υπολογιστή της Συγκατοικουλίνης. Δεν γίνεται τίποτα. Σημείωση, είμαστε και οι τρεις φυσικές ξανθιές. Τους ζητά η ΣΣΤ να στείλουν τους τύπους να μας το ενώσουν. Λυπούνται αλλα είναι αδύνατο. Σ' αυτό το σημείο η ένταση αυξάνεται. Ούτε ξέρω πόσες ώρες μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Μιλήσαμε με όλα τα departments της εταιρείας. Αφού τα έπαιξε η ΣΣΤ, παρέδωσε τα όπλα στην Συγκατοικουλίνι. Αρχίζει αυτή τις νομικές απειλές, της κλείνουν το τηλέφωνο. Σειρά μου να δοκιμάσω. Δοκίμασα με το καλό, δοκίμασα με το κακό, το μόνο που κατάφερα ήταν μια υπόσχεση να μας τηλεφωνήσει αργότερα κάποιος manager.

Μέχρι να γίνουν όλα αυτά είχαμε φάει το τεράστιο κουτί με σοκολατάκια που μου είχε δώσει ο Άγγελος μου. Τί να κάνουμε να ηρεμήσουμε; Shopping therapy! (ναι, εδώ γίναμε Bridget Jones φάση). Πάει η ΣΣΤ στο Asda, η Συγκατοικουλίνι κι εγώ πάμε Argos και Wilkinson, διάλειμα για φαγητό, και μετά Asda. Μετά από 4 ώρες επιστρέφουμε κουρασμένες στο σπίτι. 

Εγώ ήμουνα αποφασισμένη να κάνω το ίντερνετ να δουλέψει. Δοκίμασα όσες πατέντες μου πέρασαν από το μυαλό. Μια τρύπα στο νερό. Εκεί γυάλισε το μάτι μου, το κατάλαβαν κι οι κοπέλλες κι εξαφανίστηκαν από μπροστά μου. Στο μεταξύ να προσπαθεί ο Άγγελος μου να επικοινωνήσει μαζί μου, μουλάρι εγώ, του στέλνω ένα μήνυμα πως δεν μπορώ να μιλήσω εκείνη τη στιγμή γιατί θέλω να μείνω μόνη μου και θα τον πάρω όταν ηρεμήσω. Κλείνομαι στο δωμάτιο μου, βάζω Linkin Park δυνατά, καπνίζω και κάνω επίθεση στο παγωτό σοκολάτας που είχα πάρει. Παράλληλα σκέφτομαι πως μπορώ να φτιάξω το ίντερνετ, ενώ ο Άγγελος μου μου στέλνει τα πιο γλυκά μηνύματα. Τελικά τον παίρνω τηλέφωνο κι εξηγώ την κατάσταση. 

Και ω! του θάυματος. Ακολουθώ τις (απλούστατες) οδηγίες που μου δίνει κι αποκτώ wireless internet στο Μωράκι μου! Χωρίς να χρησιμοποιήσω το σιντί. Φωνάζω και στην Συγκατουλίνι να φέρει τον υπολογιστή της, της δίνει κι αυτής κάποιες οδηγίες, και ενώνεται κι αυτό! 

Ευχαριστούμε Άγγελε μου!

Σήμερα το πρωί προσπαθήσαμε να ενώσουμε και το ασύρματο τηλέφωνο που είχαμε πάρει. Μετά από δυο-τρεις αποτυχημένες προσπάθειες η Συγκατοικουλίνι πρότεινε να ζητήσουμε βοήθεια από τον Άγγελο μου. Και συμφωνήσαμε πως 'we need a man in this house'.

Τελικά κατάφερα να ενώσω το τηλέφωνο χωρίς external help. Δεν ξέρω πως. Τυχαία τα κατάφερα. Αλλά η αυτοεκτίμηση μου ανέβηκε μια βαθμίδα. 

ΥΓ: 'Yummy Yummy (I got love in my tummy) - Ohio Express

Το Ξεπούτανο

Ένας συνάδερφος-νούμερο. Μάνα μου τον...!

Μπορεί ο χαρακτηρισμός 'ξεπούτανο' να ακούγεται προσβλητικός, είμαι σίγουρη όμως πως αν του εξηγήσω τι σημαίνει θα το λατρέψει. He is some girls' best friend and the other girls' worst nightmare. Το παιδί είναι 'αλλού'. Είναι 'random'. Δεν έχει καμία σταθερότητα. Γκομενίζει ακόμη και με τον εαυτό του. He is in touch with his feminine side. He is a Casanova.

 Είναι ο πρώτος που θα παρατηρήσει και την πιο μικρή αλλαγή στην εμφάνιση μιας κοπέλλας ('έκοψες τα μαλλιά σου ένα εκατοστό;'). Θα χαϊδέψει ένα παλτό που κρέμμεται σε μία καρέκλα για να δει την υφή του. Θα σου μιλήσει για το απίστευτο αίσθημα ενός καλού αφρόλουτρου και μιας βελούδινης κρέμας σώματος. Θα σου δείξει την γρατζουνιά στο μπράτσο του λες και είναι παράσημο. Αλλά αν μια γυναίκα δεν είναι 'φίλη' (άρα δεν την φλερτάρει), είναι 'γκόμενα'. Άρα την φλερτάρει, έτσι, για την τιμή των όπλων. Από συνήθεια. Το πρόβλημα είναι που οι γυναίκες συνήθως πέφτουν. Μέχρι να καταλάβουν τι εστί Ξεπούτανο. 

Είναι ο τύπος extra large (sic). Τον κυνηγούν οι τράπεζες, αλλά μόλις πάρει λεφτά στα χεριά του θα κεράσει το σύμπαν. Ξέρει να περνά καλά. Συνήθως για αλλού ξεκινά κι αλλού καταλήγει. Μέχρι και σε διαφορετικές χώρες. Δεν χάνει event στο οποίο προσφέρεται δωρεάν φαγητό-ποτό. 

Είναι τόσο αληθινός κι ακομπλεξάριστος, που καταντά επικίνδυνος. Την πρώτη φορά που μιλήσαμε, μέσω μέηλς για να κανονίσουμε μια παρουσίαση που θα έκανε, με έκανε να αναρωτηθώ τί φρούτο είναι. Δεν ήξερα πως να τον χειριστώ. Τελικά πήρα κάποιες πληροφορίες από μια κοινή φιλή και κατάλαβα πως απλά δεν πρέπει να πάρω τίποτα από αυτά που λέει στα σοβαρά. Η μεγαλύτερη απορία ήταν αν τελικά θα παρουσιαζόταν στην παρούσιαση που θα έκανε. 

Τελικά εμφανίστηκε. Και σε μισή ώρα κατάφερε να αποδιοργανώσει ένα ολόκληρο department! Η παρουσίαση έπρεπε να κρατήσει μία ώρα. Επειδή ήμουν chair τους άφησα εκεί δύο ώρες. Δύο ώρες οι αγαπημένοι μου συναδέρφοι προσπαθούσαν να βγάλουν κάποια άκρη μαζί του, ενώ εγώ διασκέδαζα με το θέατρο του παραλόγου. (Αυτή ήταν η μοναδική φορά στη ζωή μου που έκανα 'κατάχρηση εξουσίας' και, για να πω την αλήθεια, δεν το μετανιώνω!)

Το Ξεπούτανο έχει τώρα μετακομίσει στο ίδιο γραφείο με μένα. Θα γελάσουμε πολύ φέτος...!

Ευτυχία είναι...

Σαββατοκυρίακο με τον Άγγελό μου.

Ξυπνήσαμε μαζί, προγευματίσαμε, είπιαμε αρκετούς καφέδες, είδαμε λίγη τηλεώραση, και κάτσαμε ο καθένας στο κομπιούτερ του για να βγάλουμε τη δουλειά μας. 

Διάλειμα για να βγούμε για φαγητό, να ξαναπιούμε ένα καφέ στο σπίτι και ξανακάτσαμε στα κομπιούτερ μας.

Εκείνος στο γραφείο του, εγώ στο τραπέζι της κουζίνας. Η τηλεώραση είναι ανοικτή (έτσι να βρίσκεται) κι έχω βάλει δυνατά μουσική. Amy Winehouse, Παπακωνσταντίνου και τώρα Matchbox 20. Μετά έχουν σειρά ο Μαχαιρίτσας, ο Χαρούλης κι ο Santana. Μέχρι στιγμής κανένα παράπονο από τον Άγγελο μου. 

Τώρα τραγουδάμε και οι δύο το 'Μάτια δίχως λογική' (ήρθε και η σειρά του Μαχαιρίτσα). 

Όπως είπε μια κοινή φίλη μόλις τα είχαμε φτιάξει, 'ο Θεός που σας έσμιξε!'

US Elections and Foreign Policy

I hope that Obama wins. 

And that Iraq will become a federal state. 

McCain's foreign policy plans sound dangerous to me...

'Don't be a fascist to yourself'

Μπορεί να είναι hearsay, αλλά είμαι σίγουρη πως αν το έλεγα σε δικαστήριο ο δικαστής θα με κατανοούσε.

Γιατί ο μεγαλύτερος φασισμός προέρχεται από τον εαυτό μας. Γιατί να καταπιέζουμε τους εαυτούς μας;

Άμα θέλω να πιω (ακόμη) ένα καφέ, θα τον πιω. Άμα θέλω να καπνίσω, θα καπνίσω. Άμα δεν μπορώ να κάνω κάτι, θα το κάνω μια άλλη στιγμή (αλλά θα το κάνω εγκαίρως). Άμα θέλω να βαφτώ έντονα και να φορέρω τακκούνι-ουρανοξύστη πρωί ξημέρωμα, θα το κάνω. Άμα θέλω να βγω το βράδυ άβαφτη και με αθλητικά παπούτσια, θα το κάνω. Άμα έχω όρεξη για κουβέντα, θα μιλώ με τις ώρες. Άμα δεν έχω όρεξη για κουβέντα, θα πω 'συγγνώμη, μια άλλη στιγμή'. 

That's why my life has become easier. 

Και κάτι άσχετο: 

Πριν κάτι μήνες ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury είχε πει πως το Η.Β. θα πρέπει να υιοθετήσει και το νόμο της Σαρία. Φυσικά, μετά από αυτά τα σχόλια ξέσπασε επανάσταση στα ΜΜΕ.  

Την Κυριακή που μας πέρασε όμως διάβασα στην εφημερίδα πως οι αποφάσεις τως δικαστηρίων της Σαρίας έχουν πλέον νομική υσχή. Αυτό τώρα γιατί πέρασε στο ντούκου;

I zoi stin eksoxi

Den zo stin eksoxi vevea, alla meta apo 3 xronia sto kentro, i kainourgia geitonia mou fenete san eksoxi! Prota ap' ola, einai kanoniki geitonia, me victorian terraces. Kainourgia perioxi gia mena kai ti Sigkatoikoulini, an kai poli konta sto kentro. Einai apisteyto to poso isixa einai. Exei kai paidakia kai skillakia kai gatakia (emeis pros to paron exoume mono tin asiatiki araxni). Mono ta kokoria leipoun.

Metakomisame, katharisame, sigirisame. Eksereynisame tin perioxi kai psonisame apo to supermarket. Emeine na kano mia ekkatharisi stin apothiki, na agoraso ena epiplo gia to domatio mou, na kanonisoume to internet (SOS) kai na paro kainourgio kinito.

Alla ta exo paiksei. Ektos apo ta karoumpala kai tis melanies apoktisa ki ena kapsimo sto mpratso (mono ego tha mporousa na kano kati tetoio). Alla to Savato kai ti Kiriaki to vradi i Sigkatoikoulini ki ego aplosame stous kanapedes vlepontas tainia, me kafe/tsai kai mpiskottakia. Apolaysi... I kainourgia sigkatoikos pantos vgike to Savato mexri arga, ksipnise noris tin Kiriaki kai ksanavgike mexri arga to vradi. Tin Kiriaki ego tin eida mono otan tis eipa kalimera. Apisteyti energeia exei ayti i kopella! Mas eixe proteinei na vgoume mazi tis fisika, alla emeis oi gries ksapla ston kanape na poname ta kokkalakia mas. Kai simera kathe katergaris ston pagko tou.

Sorry gia ta greeklish, alla simera oi ellinikoi xaraktires mou kanoun moutra

Me Tarzan. Need first aid. Need holidays.

Έχω ανέβει σε καρέκλες και πάγκους για να καθαρίσω... Με αποτέλεσμα να έχω κτυπήσει παντού: στο κεφάλι, στα μπράτσα, στη μέση, στα μπούτια, στα γόνατα, στα καλάμια... Μου έχουν σπάσει κι όλα τα νύχια, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. 

Σήμερα πρέπει να τελειώσει η μετακόμιση. Άθλιο να μετακομίζεις με καταιγίδα...

Oh well...

Απόψε θα κοιμηθώ στο καινούργιο σπίτι! :)

Μπλόγκινγκ από Δευτέρα, όταν πάω γραφείο.

Καταγγέλλω..

...Τον κύριο Φιρφιρή γιατί δεν ανακάλυψε ακόμη την ταυτότητα της Κρίσης Ταυτότητας, ενώ με ξέρει από τα 17 μου. Κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη. Ειδικά από την ανάποδη. 

Κύριε Φιρφιρή, απολογούμαι δημόσια που χάθηκα. Επεθύμησα σε. Κερνώ παστίτσιο (με περισσότερο ζωμό) και brownies για να κάνουμε εκείνη τη συζήτηση που λέγαμε. 

Χρωστώ σου τζιαι δώρο, εν το ξέχασα. 

Η κατάσταση είναι χύμα. Oh dear.

Τρεις μέρες εκδρομής. Και σήμερα... πανικός!!!

Έβαλα ξυπνητήρι για τις 8. Δεν ξέρω καν αν κτύπησε. Από το κρεβάτι σηκώθηκα στις 10. Τώρα είναι 11 κι ακόμη πίνω καφέ προσπαθώντας να ξυπνήσω. Από τον υπερβολικό ύπνο αισθάνομαι σαν να έχω hangover. Oh dear. 

Μέχρι το μεσημέρι πρέπει να έχω πακεττάρει τα πρώτα πράγματα. Και νωρίς το απόγευμα να τα πάρω στο καινούργιο σπίτι. Εκεί θα πιω καφέ με την Συγκατοικουλίνι και θα τακτοποιήσω τα πράγματα που θα πάρω. Θέλουμε να κλέψουμε και τη γάτα της γειτόνισσας (χθες δεν εμφανίστηκε). Oh dear.

Μετά η Συγκατοικουλίνι κι εγώ θα έρθουμε στο παλιό σπίτι μου για να στείλουμε μέηλ στην σπιτονοικοκυρά να μας στείλει τα συμβόλαια. Και να κανονίσουμε το ίντερνετ. Η Συγκατοικουλίνι τελειώνει σήμερα τη δική της μετακόμιση και με την σπιτονοικοκυρά ακόμη δεν μιλήσαμε. Χαλαρά μάτια... 

Έχω κι αρκετή δουλειά που δεν βγαίνει χωρίς ίντερνετ. Αλλά για μια-δύο βδομάδες δεν θα έχουμε ίντερνετ στο καινούργιο σπίτι. Και το τηλέφωνο μου δεν έχει λήψη στο καινούργιο σπίτι. Το σταθερό το έχουν κόψει γιατί οι προηγούμενοι ένοικοι δεν το πλήρωσαν. Πώς θα επικοινωνώ με τον έξω κόσμο; Πώς θα ξενυκτήσω για να βγάλω την δουλειά; Oh dear. 

Λέω να πάρω τις βαλίτσες μου στο γραφείο και να μετακομίσω εκεί μέχρι να τακτοποιηθεί το ίντερνετ και το τηλέφωνο. Δεν έχω βρει ακόμη κάποιον να με αντικαταστήσει στο συμβόλαιο που είχα υπογράψει για το σπίτι που δεν θα πάρω. Σήμερα είναι χειμώνας: βρέχει, φυσάει και κάνει κρύο. 

Κι εγώ ακόμη πίνω καφέ και γράφω εδώ. OH DEAR!!!

Ζώδια

Με αφορμή αυτό, παρουσιάζω τα χαρακτηριστικά του Τοξότη (κλικ εδώ). Σύμφωνα μ' αυτό το λινγκ πάντως είμαι στο σωστό επαγγελματικό δρόμο :)

Οι Τοξότες είναι ζώδιο της φωτιάς, εν ολίγοις είναι οι τύποι 'που σου νέφκω που μου πάεις'. Γι αυτό και δεν ταιριάζουν με τους Παρθένους που είναι ζώδια της γης, μ' αυτά τα χαρακτηριστικά. 

Οι τρεις Παρθένοι στη ζωή μου δεν πρέπει να είναι και πολύ Παρθένοι. Πρώτα απ' όλα, και οι τρεις είναι γεννημένοι ηγέτες. 

Πολύ τους αγαπάω και τους τρεις. Τον καθένα με διαφορετικό τρόπο, λόγω της διαφορετικής σχέσης που έχουμε. 

Να μου ζήσουνε, να ΄ναι πάντα ευτυχισμένοι! 

'Κλείνω κι έρχομαι'

Είναι μυστήριο το πως ταιριάζουν ή δεν ταιριάζουν οι άνθρωποι. Ειδικά όταν πρόκειται για ερωτικές σχέσεις.

Προσωπικά είμαι εύκολος άνθρωπος -πιστεύω. Σαν την κοκα-κόλα που πάει με όλα. Αυτό, για μένα, δεν είναι καλό. Γιατί κάνω πολλές υποχωρήσεις. Δέχομαι τους άλλους με τα καλά τους και τα κακά τους και γίνομαι χαλί να με πατήσουν. 

Γι αυτό και χαίρομαι που έχω γνωρίσει τις δύο κολλητές μου στην Αγγλία. Και τον Άγγελο μου. Με αυτά τα άτομα δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια. Επικοινωνούμε και ταιριάζουμε. 

Its a two-way thing. 

Με συγκινούνε. Για παράδειγμα, όταν είχα αρρωστήσει ενώ πάλευα με ένα deadline και οι δύο φίλες μου με νοιάστηκαν. Μου έφερναν  ό,τι χρειαζόμουν και μου μαγείρευαν. Χωρίς να ζητήσω τίποτα. Σήμερα το πρωί ο Άγγελος μου έβαλε ξυπνητήρι νωρίς, ενώ είχε αργήσει να κοιμηθεί ψες, για να με ξυπνήσει όπως του είχα ζητήσει. Με πήρε τηλέφωνο και μετά ξανακοιμήθηκε. How sweet!

Η φιλία με τις με τις δύο κολλητές μου έχει δοκιμαστεί κι έχει δυναμώσει. Κι όσο γνωρίζω τον Άγγελο μου τόσο πιο πολύ τον ερωτεύομαι. Δεν περίμενα ποτέ πως θα υπήρχε ένας άντρας με τον οποίο να ταιριάζουμε τόσο. Κι ας διαφωνούνε μ' αυτό οι αστρολόγοι. 

Τον αγαπάω πολύ. 

Κλείνω κι έρχομαι. 

Αύριο.

[EDIT] τελικά δεν ξανακοιμήθηκε...

Accomodation issues

Μέχρι τώρα προσπαθούσα να αποφασίσω αν:

α) θα μείνω εκεί που έκλεισα, προπτική που δεν με ενθουσιάζει

β) θα μετακομίσω με την φετινή συγκάτοικο 

γ) θα βρω σπίτι με μια άλλη φίλη.

Δύσκολο να αποφασίσεις μεταξύ δύο φιλενάδων, αλλά είπα πως η απόφαση θα εξαρτηθεί από το σπίτι. 

Χθες η φίλη από το (γ) σενάριο κι εγώ είδαμε ένα σπίτι που μου άρεσε. Βολικό layout, δεν θα το έλεγες και μεγάλο σπίτι, αλλά βολικό. Its cosy and homely. 

Σ' αυτό το σπίτι ήδη μένει μια κοπέλλα, που, όπως ανακαλύψαμε, είναι φίλη της φετινής συγκατοίκου. Η κοπέλλα αυτή είναι 15 χρόνια μεγαλύτερη από μένα και -κάπως- ιδιόρρυθμη. Έχει για κατοικίδιο μια μεγάλη τριχωτή αράχνη (που δεν βγαίνει απ' το κλουβί) και θέλει να πάρει κι ένα φίδι (που πάλι δεν θα βγαίνει απ' το κλουβί). Μάλλον είμαι κι εγώ περίεργη, γιατί ενθουσιάστηκα με την προπτική! Θέλω να πάρουμε κι ένα χαμστεράκι (αυτό θα ήθελα να βγαίνει από το κλουβί). Έχει διακοσμήσει το σπίτι σε κάπως έθνικ στυλ (μ' αρέσει) αλλά είπε πως θα ήθελε να προσθέσουμε από κοινού κάποιες άλλες πινελιές. Συμφωνήσαμε και στο lifestyle και στους κανόνες καθαριότητας. 

Εγώ ξετρελλάθηκα! Η φίλη μου όμως όχι... Είπαμε να το σκεφτούμε και να απαντήσουμε σήμερα. Χθες έλεγα πως θα έπαιρνα το σπίτι μόνο αν μετακομίζαμε και οι δύο εκεί (bonus, θα έρχεται αρκετά συχνά και η φετινή συγκάτοικος- 3 σε 1 για μένα). 

Σήμερα όμως έχω αρχίσει να σκέφτομαι την προπτική να μετακομίσω εκεί ακόμη κι αν δεν έρθει η άλλη φίλη μου... Νομίζω πως θα τα πάμε πολύ καλά με την κοπέλλα που ήδη μένει εκεί...

Sometimes I miss the 9o's...

... Τότε που ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Μαχαιρίτσας,  οι Linkin Park και οι No Doubt ήταν στα καλύτερα τους. Τότε που το ροκ δεν ήταν της μόδας. 

Τότε που φορούσα χαμηλοκάβαλα τζην και (υπερβολικά) κοντά μπλουζάκια, συνδιασμένα πάντα με (άθλιες) χοντρές πλατφόρμες. Που έβαφα τα νύχια μου άσπρα/τυρκουάζ. Που βαφόβουνα σαν ουράνιο τόξο. Που έβαζα πράσινη μάσκαρα στα μαλλιά και κρυστάλλινα τατουάζ στην ομοπλάτη/κοιλιά/ντεκολτέ. 

Που συναντιόμουνα με τις φίλες μου για τραγούδι και πιάνο. Που κάναμε όνειρα για το μέλλον και προσπαθούσαμε να αποφασίσουμε ποια επαγγελματική σταδιοδρομία θα ακολουθήσουμε (τελικά όλες καταλήξαμε σε τομείς που τότε δεν μπορούσαμε να φανταστούμε). Που είχαμε φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσπαθούσαμε να κατασταλάξουμε σε κάποια πολιτική ιδεολογία (σ' αυτά είμαστε σταθερές- ακόμη). Που νομίζαμε πως οι σχολικοί βαθμοί ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Που είχαμε αρκετό χρόνο για τα χόμπυ μας. 

Αν όμως κάποιο τζίνι εμφανιζόταν μπροστά μου και μου πρότεινε να με γυρίσει πίσω στο χρόνο, εγώ θα αρνιόμουνα. Το 2008 έχει Amy Winehouse (please clean up your act Amy) και τον Άγγελο μου.

 Και δεν έχει κόμπλεξ. Έχει όνειρα. 

'Productive Procrastination'

Να εξηγήσω την έννοια (δεν την έχω πατεντάρει ακόμη):

Productive procrastination= όταν έχεις να κάνεις μια δουλειά που βαριέσαι, αλλά εσύ κάνεις κάτι άλλο, που μπορεί μεν να είναι χρήσιμο, αλλά δεν επείγει.

Για παράδειγμα, πριν κάθε εξεταστική περίοδο καθάριζα το δωμάτιο μου, έπλενα τα πάντα και δοκίμαζα καινούργιες συνταγές μαγειρικής. Γιατί ήθελα να καθυστερήσω την έναρξη του διαβάσματος.

Αυτή η έννοια έχει διάφορες βαθμίδες, ανάλογα με το πόσο ''productive'' είναι αυτό που κάνεις στη θέση μιας άλλης δουλειάς. Δηλαδή, το καθάρισμα του δωματίου πριν την εξεταστική περίοδο είναι κάτι που θα έπρεπε να γίνει σε κάποια φάση, άρα ανήκει στην ανώτατη βαθμίδα. Το πάθος με την μαγειρική όμως ανήκει στην κατώτατη βαθμίδα, γιατί θα μπορούσα να φάω κάτι γρήγορο/έτοιμο. 

7.30 το βράδυ κι εγώ έχω κάτι να κάνω, κάτι που αναβάλλω όλη μέρα (με τη δικαιολογία του productive procrastination). Τώρα μου τελείωσαν οι δικαιολογίες που ανήκουν σε όλες βαθμίδες. Η τελευταία ήταν το διάβασμα διάφορων εφημεριδών. 

Και τώρα πέφτω στο σκέττο procrastination: θέλω να βρω κάποιον που να βαριέται εξίσου με μένα για να συζητήσουμε το φλέγον θέμα της Γεωργίας! Βγήκε η Ρωσσία και είπε πως αναγνωρίζει ως ανεξάρτητες τις δύο περιοχές, αλλά η διεθνής κοινότητα καταδίκασε αυτή την ενέργεια. Και ποιά ακριβώς η διαφορά του Κόσσοβου με την Οσσετία και την Αμπχαζία(*); Ε; 

(*) ευχαριστώ Χουλκ!

Περί γάμου

Βλέπω πως το θέμα 'γάμος' συζητιέται έντονα στην μπλογκογειτονιά. 

Επιτρέψτε μου λοιπόν να πω τις δικές μου απόψεις περί του θέματος:

Ο γάμος δεν είναι μια ρομαντική πράξη, είναι η πιο σοβαρή απόφαση που θα πάρει κανείς στη ζωή του. Αν και είμαι υπέρ του διαζυγίου, μια φορά θέλω να παντρευτώ και δεν θέλω να χωρίσω. 

Για μένα γάμος = παιδιά. Άρα και υποχρεώσεις. Θέλω να δώσω στα παιδιά μου την καλύτερη οικογένεια, στήριξη, μόρφωση, εκπαίδευση και καλλιέργεια. Δεν θέλω να τους δημιουργήσω καμία ανασφάλεια, κανένα αποθυμένο (εντός λογικών ορίων βέβαια). Τα παιδιά είναι μεγάλη ευθύνη. Η οποία πολύ με τρομάζει... Δεν νομίζω πως θα είμαι έτοιμη να κάνω παιδιά στο εγγύς μέλλον. Έτσι κι αλλιώς το μητρικό μου ένστικτο κάπου υποβόσκει και δεν εμφανίζεται. 

Ακριβώς επειδή το θέμα 'παιδιά' είναι τόσο σοβαρό, θέλω να έχω θέσει τα θεμέλεια μιας καλής καριέρας πριν γίνω μάνα. Προβλέπεται πως θα είμαι Αγγλία για 1-2 χρόνια ακόμη. Και μετά θα πρέπει να βρω μία μόνιμη δουλειά (που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μου). Να αφοσιωθώ σ' αυτήν για ένα άλφα χρονικό διάστημα και να βγάλω αρκετά λεφτά για να μπορώ να συντηρώ μιαν οικογένεια. Εννοείται πως το ίδιο ισχυεί και για τον μελλοντικό μου σύζηγο. 

Στο μεταξύ να σιγουρευτώ πως μπορώ να ζήσω με τον σύντροφο μου για το υπόλοιπο της ζωής μου, έχοντας μια λειτουργική σχέση και μια αγαπημένη οικογένεια. Να σιγουρευτεί κι αυτός (it takes 2 to tango).

'Ετσι κι αλλιώς για μένα μια σωστή σχέση είναι ένας μίνι-γάμος (τρόπον τινά). 

Μήπως πρέπει να χαλαρώσω λίγο; 

Alanis Morisette: Head over feet

I had no choice but to hear you

You stated your case time and again

I thought about it

You treat me like I am a princess 

I 'm not used to liking that 

You ask how my day was

(chorus)

You 've already won me over in spite of me

Don't be alarmed if I fall head over feet

Don't be surprised if I love you for all that you are

I couldn't help it

Its all your fault.

Your love is thick and it swallowed me whole

You are so much braver than I gave you credit for

That's not lip service.

(chorus)

You are the bearer of unconditional things

You held your breath and the door for me

Thanks for your patience.

You are the best listener I 've ever met

You are my best friend

Best friend with benefits

What took me so long

I 've never felt this healthy before

I 've never wanted something rational 

I am aware now

I am aware now

(chorus)

PS. I have already fallen head over feet...

PS1. Joining him tomorrow :-)