Σ΄αυτό το σπίτι είμαστε τρεις έξυπνες κι ανεξάρτητες γυναίκες. Μεταξύ μας, έχουμε 7.5 πτυχία. Ζούμε μόνες μας εδώ και πολλά χρόνια. We all are domestic goddesses. We are DIY queens. Δεν υπάρχει τίποτα σχετικό με το σπίτι που δεν μπορούμε να κάνουμε μόνες μας.
Νομίζαμε...
Χθες ήταν η μεγάλη μέρα. Θα μας έβαζαν το ίντερνετ! Επειδή είμαστε μοντέρνες γυναίκες, είχαμε κανονίσει για installation, μην χάνουμε χρόνο άδικα, καταλαβαίνετε...
Κι έρχονται δύο τύποι με το πακέττο, μας το αφήνουν στο σαλόνι, μας λένε πως να το ενώσουμε και μας αποχαιρετούν. Τα παίρνει η Συγκάτοικος Στην Τρέλλα (ΣΣΤ) και τους λέει να μας το βάλουν οι ίδιοι -γι αυτό τους πληρώσαμε. Λυπήθηκαν αλλά δεν μπορούσαν, κανονισμοί είναι αυτοί. Τότε εγώ με υφάκι 'woman-in-need' (no comment) τους ρωτώ αν μπορούν να 'επιβλέψουν' αν το κάνουμε σωστά. Αυτό μπορούσαν να το κάνουν. Παίρνουμε τα δύο 'τέτοια', περνάμε σύρματα, μας δίνουν οδηγίες πως να τα ενώσουμε. Και μετά μας λένε να πάρουμε το CD για το wireless και να το βάλουμε σε κάθε υπολογιστή. Οι οδηγίες είναι πανεύκολες, δεν θα έχουμε πρόβλημα. Μάλιστα... Τους ρωτώ αν μπορούν να 'επιβλέψουν' κι αυτή τη διαδικασία. Αλλά δεν είχαν χρόνο τα παιδιά, έπρεπε να φύγουν. Μας έδωσαν κι οδηγίες πού να τηλεφωνήσουμε αν κάτι πάει στραβά και φύγανε.
Ενθουσιασμένες εμείς, σίγουρα μπορούμε να κάνουμε μια τέτοια απλή διαδικασία, σωστά; Παίρνουμε το σιντί και πάμε να το βάλουμε στο Μωράκι μου (το MacBook μου). Αλλά το Μωράκι μου δεν το αναγνώριζε. Κοιτάζω, δεν κάνει για Μακ. Φ@κ. Στην ιστοσελίδα τους έλεγαν πως το σύστημα υποστηρίζει Μακ. Φ@κ.
Βαθιές αναπνοές, άντε να δοκιμάσουμε με τον υπολογιστή της Συγκατοικουλίνης. Αναγνωρίζει το σιντί, ακολουθούμε τα βήματα, βάζουμε κωδικούς και τα σχετικά, φτάνουμε στο τελευταίο βήμα. 'No wireless connection detected'. Φτου κι απ' την αρχή. Δεν γίνεται τίποτα.
Κι αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Παίρνει η ΣΣΤ τηλέφωνο, της λένε πως λόγω περιοχής δεν παρέχουν wireless internet για Μακ (και δεν φτάνει το σύρμα στο δωμάτιο μου) και δίνουν οδηγίες πως να ενώσουμε τον υπολογιστή της Συγκατοικουλίνης. Δεν γίνεται τίποτα. Σημείωση, είμαστε και οι τρεις φυσικές ξανθιές. Τους ζητά η ΣΣΤ να στείλουν τους τύπους να μας το ενώσουν. Λυπούνται αλλα είναι αδύνατο. Σ' αυτό το σημείο η ένταση αυξάνεται. Ούτε ξέρω πόσες ώρες μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Μιλήσαμε με όλα τα departments της εταιρείας. Αφού τα έπαιξε η ΣΣΤ, παρέδωσε τα όπλα στην Συγκατοικουλίνι. Αρχίζει αυτή τις νομικές απειλές, της κλείνουν το τηλέφωνο. Σειρά μου να δοκιμάσω. Δοκίμασα με το καλό, δοκίμασα με το κακό, το μόνο που κατάφερα ήταν μια υπόσχεση να μας τηλεφωνήσει αργότερα κάποιος manager.
Μέχρι να γίνουν όλα αυτά είχαμε φάει το τεράστιο κουτί με σοκολατάκια που μου είχε δώσει ο Άγγελος μου. Τί να κάνουμε να ηρεμήσουμε; Shopping therapy! (ναι, εδώ γίναμε Bridget Jones φάση). Πάει η ΣΣΤ στο Asda, η Συγκατοικουλίνι κι εγώ πάμε Argos και Wilkinson, διάλειμα για φαγητό, και μετά Asda. Μετά από 4 ώρες επιστρέφουμε κουρασμένες στο σπίτι.
Εγώ ήμουνα αποφασισμένη να κάνω το ίντερνετ να δουλέψει. Δοκίμασα όσες πατέντες μου πέρασαν από το μυαλό. Μια τρύπα στο νερό. Εκεί γυάλισε το μάτι μου, το κατάλαβαν κι οι κοπέλλες κι εξαφανίστηκαν από μπροστά μου. Στο μεταξύ να προσπαθεί ο Άγγελος μου να επικοινωνήσει μαζί μου, μουλάρι εγώ, του στέλνω ένα μήνυμα πως δεν μπορώ να μιλήσω εκείνη τη στιγμή γιατί θέλω να μείνω μόνη μου και θα τον πάρω όταν ηρεμήσω. Κλείνομαι στο δωμάτιο μου, βάζω Linkin Park δυνατά, καπνίζω και κάνω επίθεση στο παγωτό σοκολάτας που είχα πάρει. Παράλληλα σκέφτομαι πως μπορώ να φτιάξω το ίντερνετ, ενώ ο Άγγελος μου μου στέλνει τα πιο γλυκά μηνύματα. Τελικά τον παίρνω τηλέφωνο κι εξηγώ την κατάσταση.
Και ω! του θάυματος. Ακολουθώ τις (απλούστατες) οδηγίες που μου δίνει κι αποκτώ wireless internet στο Μωράκι μου! Χωρίς να χρησιμοποιήσω το σιντί. Φωνάζω και στην Συγκατουλίνι να φέρει τον υπολογιστή της, της δίνει κι αυτής κάποιες οδηγίες, και ενώνεται κι αυτό!
Ευχαριστούμε Άγγελε μου!
Σήμερα το πρωί προσπαθήσαμε να ενώσουμε και το ασύρματο τηλέφωνο που είχαμε πάρει. Μετά από δυο-τρεις αποτυχημένες προσπάθειες η Συγκατοικουλίνι πρότεινε να ζητήσουμε βοήθεια από τον Άγγελο μου. Και συμφωνήσαμε πως 'we need a man in this house'.
Τελικά κατάφερα να ενώσω το τηλέφωνο χωρίς external help. Δεν ξέρω πως. Τυχαία τα κατάφερα. Αλλά η αυτοεκτίμηση μου ανέβηκε μια βαθμίδα.
5 comments:
Είδες που τελικά οι άντρες έχουν τις χρήσεις τους; Στο δικό μας νοικοκυριό ο άρρεν αναλαμβάνει τα hardware κι εγώ τα software, έτσι έχουμε μοιράσει τις δουλειές 50-50 και είμαστε και οι δύο ευχαριστημένοι.
Καλά το λέω ότι του άντρα πρέπει να πιάνουν τα χέρια του. Και κατά προτίμηση τη σήμερον ημέρα, να ξέρει και τα πάντα από υπολογιστές. Μόνον έτσι γλυτώνεις το νευρικό κλονισμό!
Κι εγω που νόμιζα ότι αυτά με τις εταιρείες κ.λπ,κ.λπ συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα...
End well all well!
Να τον χαίρεσαι τον Άγγελο και να μην τον αποκλείεις όταν σου την βαράει, γιατί μια, δύο, την τρίτη θα τον ψάχνεις...
Η προιδοποιηση είναι μια ευγενής προσφορά του μπλόγκ.
Καλή βδομάδα
Σοφία, τις έχουν... Μ' αρέσει ο καταμερισμός ευθυνων που έχετε στο σπίτι!
DrSpook, ειδικά αυτό με τους υπολογιστές είναι βασικό! Κι αν δεν ξέρει κάτι ο ίδιος, να ξέρει ποιον να φωνάξει να λύσει το πρόβλημα :Ρ
Χουλκ, μπα, δεν έχω αποφασίσει ακόμη που είναι χειρότερα... Και στις δύο χώρες πας με τον σταυρό στο χέρι.
Sofia, end well all well indeed! We did not sank the boat in the end.
Αυτή την ευγενή προσφορά θα την λάβω σοβαρά υπόψη.
καληνύκτα κοπέλλες και καλή βδομάδα!
Post a Comment