Μιλώντας για μουσικές προτιμήσεις, θα ήθελα να αναφέρω πως μεγάλωσα με ροκ και κλασσική μουσική. Στο δημοτικό ανακάλυψα τον Ρουβά, στο γυμνάσιο τα Spice Girls και στο πανεπιστήμιο το ελληνικό λαϊκό, ελαφρολαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι.
Σταθερά λατρεύω το ροκ και το έντεχνο. Πιστεύω μάλιστα πως το ροκ είναι τρόπος ζωής. Αλλά το ροκ δεν είναι κόκα-κολά να πάει με όλα! Το κάθε είδος μουσικής έχει την ώρα του και την ψυχολογία του. 'Ετσι, αυτό το διάστημα, ακούω μόνο ελαφρά μουσική, για να έρχεται η ζωή μου σε ισορροπία.
Μετά από αυτή την εισαγωγή, θα ήθελα να κάνω ένα αφιερώμα στο συγκρότημα που λειτουργεί πάνω μου σαν αγχολυτικό και αντικαταθληπτικό φάρμακο.
Κυριές και κύριοι..... τα Ημισκούμπρια!!!
Θυμάται κανείς το Je suis bossu; Μου θυμίζει τον πρώτο μου έρωτα και τις σχολικές εκδρομές, τότε που είχαμε μόνο κασέτες.
Στο τρίτο έτος πανεπιστημίου έκανα διαλείματα από το διάβασμα για να απολαύσω το Βουκολικό.
Τα καλοκαίρια θυμάμαι το Greek lover και το Πάμε σε μια παραλία.
και τώρα 'τέρμα το διάλειμα, τα κεφάλια μέσα' (αυτό το τραγουδούσαμε όταν άνοιγαν τα σχολεία)
5 comments:
Χαίρομαι που καταλαβαινόμαστε! Η ποιότητα ποιότητα αλλά το καθέ ένα με την ώρα του!!
κι εγώ πολύ χάρηκα που συμφωνούμε :)
Γενικά εν νεν καλός ο δογματισμός...να μεν μείνουμε στις μουσικές προτιμήσεις.
Φκάλτε τις παρωπίδες, βάλτε καππελλούι νάικ.
(ναι βαρκούμε τζαι έχω τζαι πονοτζέφαλο)
Κάθε πράγμα στο καιρό του και ο κολιός τον αύγουστο!!
καλημέρα Γηραιά Αλβιώνα...
Roam, ναι ναι, σωστή! (για τον πονοκέφαλο έκανα διάγνωση στο μπλογκ της Μελίνας)
Sofia, πολύ ωραίο σχόλιο! Spot on! Καλή σου μέρα, φιλιά σε σένα και σ' όλη την Ελλάδα (και Κύπρο)!
Post a Comment